Foto’s: Ronald Strik
Midden 2017 vroeg Henk mij (Jos) of hij mijn gitaar eens mocht vasthouden. ‘Hij speelde zelf ook wel eens wat’. Scarborough fair – een klassieker die al zo ongeveer uit de 13e eeuw stamt – schalde even later door de ruimte. Vanaf dat ogenblik wisten we het zeker: wij gingen samen muziek maken. Gepassioneerd zingen, gitaar spelen en vooral veel lol hebben. De eerste 2 toddies waren aan boord.
We kenden uit een vorig muzikaal leven een drummer! Voorzichtig werd Gertie gepolst of hij niet eens een avondje… We hadden er een trommelende toddy bij!
Eugenie, ook haar kenden we uit een vorig muzikaal leven als dirigente, was ook wel te porren voor zo’n avondje muziek. Zingen doet ze graag en, goh, waarom ze nou toch opeens met die thin whistles (je kent ze wel, die ijle ierse fluitjes) aan kwam zetten…. Eugenie is naast een uiterst gezellige toddy vooral ook kritische coach. Wij zijn er blij mee .
We konden wel wat ondersteuning in de baspartijen gebruiken dus trokken we Dick eens voorzichtig aan z’n jasje. En hij hapte! Die jongen die zingt zo laag dat we hem vaak na een optreden moeten uitgraven…
En toen er opeens iemand met een banjo opdook hebben we daar ook maar eens een hengeltje bij uitgeworpen. Frank hapte gretig in het aas en was meteen niet meer weg te slaan. Met dat kenmerkende frisse banjogeluid pompt Frank samen met Gertie een stuwende hartslag door de nummers van Hot Toddy. Zitten blijven is er niet meer bij als die 2 losbarsten. Deze banjo-toddy geeft onze muziek bepaald iets eigens.
Op zeker moment kwam ze aanvliegen, Cissy, ons eigen Ierse nachtegaaltje. Goed voor die mooie 2e of 3e stem zoals alleen natives die weten te vinden. Maar ook solo of in duet met Dick of Eus (Cissy noemt haar ‘Oes’) weet ze haar, ehhhh, mannetje te staan.
Waarom zou je volstaan met 1 Henk als je er 2 kunt hebben! Gewapend met zijn accordeon geeft deze Henk die zo kenmerkende melancholische klank waardoor je meteen weet dat je muzikaal gezien in Keltische streken terechtgekomen bent.
We hadden het al lang op onze verlanglijst: een viool. En daar was eind 2024 opeens Harald! Wij smullen ervan. Nog steeds! Hopelijk u ook.